motorsiklet

öhöm adlı ilk eserimi yazdıktan yaklaşık 1,5 dakika sonra içimdeki yazma isteğinin yeniden kıpraştığını fark ettim.ayrı mı yazılıyodu bitişik mi.neyse.kıpraşmak kelimesinin kıpraştığının formunu kullandım ki kendisinde hiç hazzetmem.form yerine biçim de diyebilirdim pekala.derdim.diyim mi?mutlak suretle kopi peyst kullanacak olmamdan dolayı vazgeçtim. bu bitişikti heralde.bi de heralde meselesi var ki ananas nar.herhalde.uyumam gerektiği gerçeğini ise sen benden çok daha iyi biliyorsun.seni gidi.gidi pezevenk demekmiş bu arada.ama o anlamda kullanmadım.puştun ne anlama geldiği ise hala içimde bir ukte.yıllardır merak ederim(gerçekten) ama aslaaçıp sözlüğe bakmadım. sözlükle aramda aklaşık olarak 9 metre 72 santim var.yalnız bildiğim tek şey var ki(hiçbirşey bilmediğim değil baya bişi biliyorum tabi bu arada baya bişi biliyorum dememden önceki parantez dışında bildiğim tek şey gibi bir ifade kullanmışım.kendimi esefle kınıyorum.esefin ne demek olduğunu bilmiyorum.ama yine de bakmayacağım.(sözlükten)parantez içinde parantez kullandım.bunu daha önce çok daha gerekliyken yapabilirken şimdi lüzumsuz yere yaptım.bu arada lüzumsuz yazarken u ve ü'nün yeri hakkında hiçbir tereddüte düşmedim.hiçbir şey yazarken şey ayrı olacaktı heralde.ilk yazışımda bitişik, ikinci yazışımda ayrı yazmam birinden biri kesin doğru çıkacak psikolojisinin bir ürünü. ama şöyle bir şey de var ki (bak yine) ikisi de doğru olmayabiliir.çünkü hiçbir çok düşük bir ihtimalle de olsa ayrı yazılıyor olabilep.yine dikkat ettiysen aslaaçıp diye de bir ibare var.sevimli olduğu için düzeltmedim.bir de ukte gibi bir sözcük kullanmışım ki hiç kullanmam.en son olarak şunu belirteyim ki bu yazıdaki yanlışları kontrol etmedim.arada yazarken gözüme takılanlar oldu sadece.biraz önce aklıma gelen bir şeyi unuttum ve sen o şeyi okuyamayacaksın.ve sevgili okur,evet,parantezi kapatıyorum.öyle aniden.)puştun genellikle muzip anlamında kullanıldığı.